Ölüm Üçlemesi: Ölümün Küçük Hünerleri

Çok büyük bir şey
Ağaç
Çok büyük bir şey
Çok büyük bir şey içim
Çok büyük bir şey!

Sen,
ben
tutulmuş bir de Ay
Çok büyük bir şey Ay
Çok büyük bir şey!

Çok büyük her şey
Çok büyük!
Çok büyük parçalarım
Çok büyük!

Ufacığım ben
Ufacığın ben
"Ufacık bir ben"
Ellerim soğuk!
Ellerim
ufacık!
Bir
dala
uzanıyor
Her yana
saçılıyorum

Yürüyemeyen bir ölüyüm sanki
Yürürsem
Doğacağım.
Yürürsem
Yürüsem, annem gel dese...
Ufacığım ben
Ufacığın ben
Ellerim ufacık
Ellerim bir dala
Dal bir denize
Denizin içinde iki biz
İçimizde deniz
İşte şimdi iki
İşte şimdi "bir"iz
Ufacık ellerim
ufacık!
Elimi arıyorum ellerin içinde
Hani elim?
Hani hani ellerim?
Parmaklarıma dokun!
Bak! Ellerimin üstünde ellerin

Havaya bir A çiziyoruz
Bana oku diyorsun
Oku!
A diyorum
Düşen bir harf görürsen
Beni...
(Belki de düşen harflerle yazılmıştır bu şiir)
Havada küçük "a"lar çiziyoruz
Bize küçük ölümleri hatırlatan
Küçük "a"lar
Ölümün hünerli ellerinden çıkıyor
Tüm "a"larımız
Bu bizim ilk!

Göğe ilisiveriyor
Bütün küçük a"lar
Yıllar ikimizden çok harf
Yıllar ikimizden çok harf
Yıllar ikimizden çok harf
Daha yıl ne bilmiyorum
Mevsim ne diyorum
Dokunuyoruz!
Ah!
sen!
Her şeyi nasıl da biliyorsun!
İşte! Ölümün küçük
Ölümün
küçük
hünerleri

Ezgi Cemile Coşkun
Kayıt Tarihi : 6.6.2025 12:48:00