1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Bir umut bir yakarıştı seni sevmek
ibadet kadar kutsal, bir çiçek kadar özeldin
azrail gölgemi takip ediyor yokluğunda
sanki gölgem kadar benim
özel günler seninle doğardı güneş
seninle batardı geceleri, şehvetin koynunda
yüreğim buz tutuyor şimdi,
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
bu kadar mı derin anlatılır duygular üstat...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta