Bu hayatta sedece kavuşmayan birtek dağlar var bir birine.Bırak artık sevgimizi toprağa bahar geldi bak,yeşersin filizlensin artık.Belki sonbaharda yaprakları düşer benimle birlikte o kara toprağa,Isınırım belki o yapraklar üstümü örter kara toprak altında.!!Umutla bekler başak tarlasının hasadını çiftçi,kimi umutla bekler askerden gelicek nişanlısını ,kimi acıları yükler omuzlarına acıyı umut diye.Kimi zaman umut yağar çorak topraklara susuz kalmış doğaya,umuttur bizi hayata bağlayan.Sen ,sen hangi umudu bekliyorsun tatlım?!!Ben bazen yemyeşil ucsus bucaksız başak tarlasında koşarken hayel ediyorum kendimi,onlara dokumak, toprağın kokusunu çekiyorum içime umut doluyor ciğerlerime,ansızın uyanıyorum derin uykudan.Umutsuzluk başlıyor benim için. Hep uyumak birdaha uyanmak istiyorum sevgilim.
Kayıt Tarihi : 14.6.2022 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!