Ölümün Ayak Sesleri Şiiri - Özcan İlikhan

Duymuyor musun ruhumdaki iniltileri?
Bu gelenler sanki ölümün ayak sesleri.
Tanıtmıştı seneler evvel kendisini bana,
Ansızın almıştı benden biricik kardeşimi.

“Yeniden görüşeceğiz bekle beni” demişti,
O günden beri yolumuz hiç kesişmemişti.
Tekrar hissettirdi bana ürpertili soluğunu,
Bir gün yıkamak gerekince ölü bir bedeni.

Şimdi ise her dem hissediyorum nefesini,
Sanki hiç gitmiyor, hiç bırakmıyor peşimi.
Bari sen bir ışık ver, terk etme karanlığa,
Bırakma onun peçesine yorgun bedenimi.

Özcan İLİKHAN, 6 Eylül 2013 Cuma, A.B.D.