Ölümün Ayak Sesi Şiiri - Münevver Düver

Ölümün Ayak Sesi

Ölümün Ayak Sesi

Canım sıkılıyor, ruhum daralıyor
Kalbim ağrıyor, içim yanıyor
Hayat ne kadar da bomboşmuşsun ki
Yaşamak, hiç mi! hiç, zevk vermiyor

Hep mutluluk dedim durdum ben!
Mutluluk nasıl bir şeymiş, yakalayamadım ben
Başkalarını mutlu ettim, ama ben
Kendime bir yudum mutluluk bile bulamadım

İçim yanıyor, canım acıyor benim
Gözüm kararıyor, beynim duruyor benim
Nefesim sıkışıyor, başım dönüyor benim
Sanki kalbim duracak gibi, benim

Kalbim ağrıyor cızır cızır, yanıyor
Kanım yavaşlıyor, sanki nabzım duruyor
Sanki son nefesimi yaşıyormuşum gibi
Gözüm kararıyor, nefesim yetmiyor
Sanki ölümün ayak sesini duyuyorum.

28.02.2004
Güzel yalı-Adana
Cumartesi Saat:23:10

Münevver Düver
Kayıt Tarihi : 11.3.2005 20:08:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Hüseyin Kurt
    Hüseyin Kurt

    benımle aynı kafadan gidiyosun bende ölüm yasam karanlık gibi konuları işliyorum şiirlerimde ama senın kı cok farklı olmuş duygularına saglık:)moryel_560@hotmail.com

    Cevap Yaz
  • Muhammet Yağcıoğlu
    Muhammet Yağcıoğlu

    Hep mutluluk dedim durdum ben!
    Mutluluk nasıl bir şeymiş, yakalayamadım ben
    Başkalarını mutlu ettim, ama ben
    Kendime bir yudum mutluluk bile bulamadım

    başkalarına bahşettiğiniz mutlulukların sizide sarması dileğiyle tebrikler

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)

Münevver Düver