Ölümün Ardından Şiiri - Mehmet Keklik

Dünya bir değirmen gibidir durmadan döner

İnsan oğlu bir mumdur elbet bir gün söner

Dönen değirmende neler öğütülür neler

Ne kıymetler ne değerler ve insanlar

Fani dünya davet ettiği kucağını kapatınca

Toprağından suyundan havasından kesince

Tomurcuğun dal vermeyip dünyada solunca

Uzatırlar seni iki metrelik mezara boyunca

Güvenme dünya malına, sakın böbürlenme

Sırtım yere gelmez diye geçmişini unutma

Devran ters döndüğünde isyankar olma

Nimeti veren elinden alınca sakın ağlama

Bilirmisin insanı mezara yatırınca hoca

Kaldırıp başını altına bir avuç toprak koyunca

Açar kefenini baş ucundan toprağı doldurur avuca

Döker gözünün üstüne toprağı sana veda edince

Bitince defin herkes döner evine yuvasına

Sen doğrulmaya çalışınca kafan vurur tavana

Sana seslenir yeni komşuların hoş geldin yuvana

Artık dünyadaki amelinle gidersin yaradanına

Onların ruhları arşa yükselirken kafile kafile

Gidenlerin arkasından bakarken boş ve nafile

Mehmet bu dizeleri pek acı yazdı göz yaşı ile

Birazcık İçinde birikmiş acılarını getirdi dile