Ölümün Anne Yüzüne - Lila'ya Mektuplar II

Bu gece de caddelerde serseri serseri yürüyorum.
Bir kör kurşun kalbime değse...
Kalbime değse diyorum.

Sokaklar ıssız, şarkılar ıssız, menekşe, gül ıssız.
Bu paramparça yürek, bu kırgın gönül ıssız...

Yüreğimin üstünden geçer mi bir tren,
Hüzünler şehri istasyonundan.
Ödüm patlar korkudan,
İçinde ya sen de ezilirsen...

İçimde kan kan damlayan,
Göğsümde ölümün ıpıssız yüreği.
Çocuğunu kaybetmiş bir anne gibi kokan,
Ölümün sıcacık yüzümde elleri.

Kalk ve diril,
Kıyamet mi kopacak kopsun!
Senelerdir yorgun bu ebkem dîl
Duysun seni,
Söyle neden susuyorsun! ! !

Kalk ve diril, hayâl hayâl üstüme gelme!
Öp dudaklarımı, gözyaşlarımı sil;
Bu cân sana fedâ;
Ama ümitleri öldürme!

Bu gecede caddelerde serseri serseri yürüyorum;
Bir özlem sancısı bu siyah günde.
Bir kör kurşun, kalbime değse diyorum;
Kalmasa senden hiçbir şey,
Gözlerimdeki ebâbîl söndüğünde.

Şimdi gözlerim, bir buğunun bestesi resimlerinde.
Şimdi yaşıyor olsan
Sarılırdın, öperdin de.

1 Kasım 2007, Adana.