Sen sen ola bildin, insan olmadın,
Kör keser misali kendine yonttun.
Her şey ala bildin, ömür almadın,
Bir hayat yaşadın, ölüm unuttun.
Özveri gerekti, ondan sakındın
Hem iyilik yaptın, hemde yakındın.
Bazan iki yüzlü tavır takın dın
Gerçeği saklayıp halkı yanılt tın.
Senlik te benliğin çok dışa vurdu,
Gururun, kibir in öyle buyurdu.
Açıkta hoş gördün, gizli ayırdı
Kendini aleme yanlış tanıt tın.
Halbuki kör nefis, doymuyor asla
Daha çok dünya der ruha kıyasla.
Düşünerek başı omzuna yasla
Hani? İnsanlığa, kendin kanıt tın?
Ömrün son anında gerçeği görsen
Bir işe yarar mı dünyayı versen?
Yol yakınken dön gel hakkı bilirsen
Durmuş oğlu hani? Sen bir anıt tın.
Kayıt Tarihi : 11.3.2023 18:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!