Ölümü Paylaşan Çocuklar Şiiri - Nurullah ...

Yıllardır göğümüzden aldı güneşi, ayı
İnsanlığın kralı İsrailli amcayı
Bilemedik; kanımız doyururmuş bu yerde
Doğmuşuz; ölüyoruz kapkaranlık evlerde
Şu küçücük kalbimiz ona düşmanmış meğer
Ey zalimler zalimi Hitler, görseydin eğer
Vahşice parçalayıp gülkurusu tenleri
Efsanevi şanına gölge düşürenleri
Merhameti hatırlar, gözüyaşlı bakardın
Kahrından bir mum gibi eriyip de akardın

Rengârenk kurşunlarla sırılsıklam olmuşuz
Ateşten bahçemizde gonca gonca solmuşuz
Aldatıp yeryüzünün bütün sakinlerini
Vahşetin zirvesine koyarak dinlerini
Saklanarak geceye, bulutlara, denize
İsrailli amcalar misket atıyor bize
Yağmur dedikleri şey meğer böyle yağarmış
Evrenin katilleri canı kanda boğarmış
Ey kuşlar nerdesiniz, nerdesiniz ey filler
Bizi yalnız bıraktı insan adlı sefiller

Tahtında hainleri oturtan bir milletin
Zincirini kırması mümkün müdür zilletin
Yiğitler nerdesiniz, ey Peygamber düşleri
Kalbimizi emiyor bir yılanın dişleri
Ey arslanlar, kartallar, ceylanlar nerdesiniz
Kesildi mi sonunda bu dünyada sesiniz
Tarzanın ihaneti ağlatıyorsa sizi
Ağlamayın; o zaten asla sevmezdi bizi
Ne masal kaldı artık ufkumuzda, ne destan
Uyanmanın vaktidir bu zavallı kâbustan

Ey hümanist muamma, ey dünya bekçileri
Konuşmasınlar diye kopardınız dilleri
Gün gelir de, aşikâr olursa tende sırlar
Bu amcalar size de kan mezarı hazırlar
Vurdular; toprak için açmışız bağrımızı
Aç ve susuz değiliz; unuttuk ağrımızı
Yüzümüz kan içinde, göğsümüz, ellerimiz
Kuş olup uçtu göğe masum hayallerimiz
Biz alevler şehrinin ağlaşan çocukları
Filistin’in ölümü paylaşan çocukları