Ölümü Özledim Şiiri - Veysel Şimşek

Bıktım bu dünyadan insanlarından,
Yanar döner iki yüzlü olanlarından,
İyidir yalancının yalanlarından,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Elinde değildir dünyaya gelmek,
Garibe kâr etmez akıllı olmak,
Böyle yaşamaktansa iyidir ölmek,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Doğru oldum dokuz köyden kovuldum,
Dosta can adadım dosta eğildim,
Dert üstüne dertlerimle boğuldum,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Kurumuş garibin çeşmesi akmaz,
Eşi dostu bile yüzüne bakmaz,
Bu duruma aptal olan kafayı takmaz,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Bir kulağın sağır bir gözün körse,
Duymazsın her şeyi her kim ne derse,
İstemem dünyayı şeytana yârse,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Zalim dünya beni sıktı ha sıktı,
Kalbimin köşkünün pendini yıktı,
Şairim dünyadan usandı bıktı,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Hainlerin yesin bal börek kebab,
Neler vardır neler bu değil sebeb,
Yaram çok derinde bulunmaz tabib,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.

Veysel der çok olur akıl verenler,
Güler geçer bakmaz beni görenler,
Selam bile vermez dostlar yârenler,
Çekemem bu yükü ölümü özledim.