Usta içim bazen çok acıyor, sonra ben içime acıyorum
Çıkacakmış gibi oluyor kalbim, sonra ben beni içime tıkıyorum
Bir kara çöküyor gözlerime, sonra ben ışığımı kapıyorum
Usta ölüyorum sanıyorum bazen, sonra ben ölümü öldürüyorum.
Çok acıyor acılarım be ustam, sonra oturup acılarımı yazıyorum
Biliyorum bir gün nokta koyar acılar, lâkin harflerime kıyamıyorum...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta