Ölümü Öldürmek Şiiri - Mehmet Cıngır

İçimde hiç susmayan bir ben var benden başka
Der ki,”Uzun ince bir yoldan gidilir aşka.”
Kavuşmak için de ölümü öldürmek gerek,
Koklamak için ise gülü güldürmek gerek.

Ölüm,hayata uzanan bir köprüdür nurdan,
Ölümü öldüren herkes geçecektir burdan.
Öleceğiz ölümsüzlüğe ulaşmak için,
Sevgiliye uçacağız olup bir güvercin.

Ayak sesinde kulağımız,yolda gözümüz,
“Lâ ilâhe illallah” olsun son sözümüz.
Dünya zindanından çıkış kapısıdır ölüm,
Sonsuzluğa yelken açış kapısıdır ölüm.

Her ölüm, bir ölümün ölümüdür bunu bil,
Ölünce ölüm,artık ölümü kafandan sil.
Baksan da aynaya görmeyeceksin yüzünü,
Sonsuzlukta bulacaksın en gerçek özünü.

Birgün rüya sona erecek kışın şafakta,
Açacağız yumuk gözümüzü çok uzakta.
Bakıp tek tek insanların pasına kirine
Sokacaklar iki gözlü dünyadan birine,

Geçeceğiz tek tek bu dünyanın kıyısından,
Kimseye fayda yok amcasından dayısından.
Oh ne güzel ölüm, yeni dünya,sonsuz hayat!
Gir cennete ibadet yok,ölüm yok;ye iç yat.

Zahmet edip heveslenmesin sakın avcılar,
Öldüreceğim ben ölümü,duysun savcılar.
Tutuklanıp gideceğim âhiret iline,
Bir daha dönmeyeceğim,bu böyle biline.