Ölümü Hatırlamak Şiiri - Adem Arslan 1

Bu fani dünyadan baki olan meçhul yere göç etmek
Lakin bir daha ebediyyen geri dönmemek şartıyla
Sözün doğrusu uyuyup upuzun bir uykuya dalmak
Fakat sur’a kadar bir daha hiç uyanmamak kaydıyla
İşte ölüm hayatı budur! ilahi dergâhta

Göç ederken anayı-babayı, evladı malı-mülkü bırakarak
Dünya devranındaki her şeyi zevkleri-dertleri unutarak
Tabut denilen tekerleksiz tahtadan arabaya binerek
Kabristan şehrinde mezarlık mahallesinde kabir evine oturarak
İşte ölüm hayatı budur! alemi berzahta

Ölüm uykusunda o güzel ve korkunç rüyaları görmeden
Kapısı penceresi olmayan kalacağı evini hayali temaşa etmeden
Ne zaman, neyle, nereye, niçin, nasıl gideceğini hiç bilmeden
Güneşin doğmadığı gündüzü olmayan dünyaya gitmeden
Ölümü dahi bilemeyecek! seyri semahta

Ölüm hakikati denince aklımıza sadece bunlar mı gelir,
Göç etmek, uyumak, uyanmamak ve geri dönmemek öyle mi?
Hayır! bir başka ölüm vardır ki hilkati defalarca ölmektir,
Öyle ya! birisi o gerçek ölenler, öteside şu yaşayan ölüler böyle mi?
Ben-i ademde adeta yaşayan bir ölü! nükte-i mizahta

Ben-i âdem
03-06-1990