'Ölümsüzlük' Şiiri - Tuba Gürdere

Bir zamansızlık akımına bırakınca düşünceni.
Düşüncenin derin akışında suretine beliren gözlerin,
bakışına en gerçek zaman olur.
Derinliğe açılan ruhun yaşamın sığ akışında
Kendi kalbinin gerçekliğinden yaşama yansıyan olur.
Cezbeder bir an hakikate aşkla açılan kollar.
Bakışına şölen olan değil bir an,
Duyuşuna ölen canlandırır aynı anda dirilmeyi.
Ölümü kalpten soludukça,
Nefes katar ölüm tüm duyuşlarına.
Ve ölür artık ölüm sonsuzluğunda.
Çünkü canlanır canın candan bir ölümsüzlükle.