Olumsuzluğun Şiiri Şiiri - Miray Seyyar

günahın bir elmadan babadan oğula geçmesi
seninle benim aşkımız
nesiller boyu ızdırap çektirecek
bir volkan gibi yanışımız

ayrılık ölümün soytarısı
biz soytarının elindeki toplarız
oradan oraya savrulalım derken
bir gün bu kafeste saltanatsız kalacağız

göğsünün sıkıştığını en iyi ben bilirim
nasıl suyun üstünde kalmaya çalıştığını aralıksız
oysa gururun da izin vermez yere basmana
böylece ben nefesin olabilirim hırıltısız

gitmeyi de bilmezsin kalmayı da
içinde bağır çağır bir çocukcağız
kurtarmaya çalışırken ikimizi de içimizdekinden
ben yalnız kaldım sen ıssız

geri dön sadece ikimiz kalalım
o gece konuştuğumuz gibi karsız kışsız
kim demiş ayrılıklar sadece ayırır diye?
kelimelere anlamlar yaratalım acısız

bizi ne sen ayırabilirsin ne de ayrılık
kalbim kadere karşı yağız
mutlak seveceğiz birbirimizi
bu bizim yazgımız
bundan kaçamayız…