Ölümsüz kadınım Şiiri - Ali Gürlü

ÖLÜMSÜZ KADINIM

İlk baharda kütür kütür çatlayan tohum,
Her kuş cıvıltısı bir yavruya sesleniş
Arıların bir zerre bal almak için çırpındıkları her çiçek
Gözümüzün önünde solup gidiyor bir gün.
Bugün doğanın sonu yarınsa...
Yarın doğacak olanın,bir başka yarın...
Nisan yağmurları gönlümüze yağar da gönüller dolusu
Toprağa bereket getirir...filiz filiz...
Dünya üzerinde görevini bitirmiştir insanoğlu...
Ardından ağlayanları duymazlıktan gelir.
SEN...
Sen ey! .ölümsüz kadınım...
Gönlümde açılmadan soldun gittin de
Dikenlerin ruhumu tırmalıyor hala...
Kaçamazsın...gel!
Alnıma yazılmışsın bir kere
..............................................
Son nefesinde beni göreceksin.de can veremeyeceksin...
Gelsene
Karanlık dünyamın bataklık çiçeği
Şeytanda olsan,
Ölüm de olsan gel
Bana verdiğini benden koparamayacaksın...