Ölümlü Değildik Biz Şiiri - Kağan İşçen

ne diyeceğimi bilemediğim anlarda
şiirler yetişirdi imdadıma:sen güncem...
içi boş sorularla severdim aklını
seni kaybetmekten korkardım
güneşin sanki bir başkasının gibiydi

karanlık bir çağdı yaşam
temmuz kaçağı yağmurların peşinde
sıtması tutardı yüreğimin
aklı başında parmakların için
ben sözü uzatmayı sevmem
bilirim ki tek ortak yanımızdır ayrılığımız
yoksa ölümlü değildik biz
senin saçlarına rüzgar değerdi bir öğle sonrası
bense seslenirdim arkandan son bir bakış için
sana
anlamıma bakmaya cesaretim yoktu
bana bakman boşa gitmesin diye
yarıda keserdim sözlerini
bakışın yaşamım kadar değerliydi:son güncem

bu ölüm böyle ayak altında dolaşmasa
mevsimler inadına böyle telaşlı
sana geç kalmak niçin bu kadar gözde
ve ben niçin erkenim bütün uzaklarına
sorularla demlenir imkansızlığımız

anlık tesadüflerimize yakışmıyor hiçbir kalabalık
benden sakındığın düzenine çomak sokmak için
yerinde durmuyor hiçbir sessizlik
bir yokluktan başka bir yokluğa atacak olsan da beni

zamanın sabrı tükendi anla
tutuşmamızdan haber bekliyor yeni makamlar
tatlı bir bej baharda
gözyaşlarımızın sevişmesinden
ve hiçbir renk bizi birlikte görmeden solmayacak
anla
hiçbir serüven bizi bağışlamayacak
sevinçler solfejsiz
susamaklar dağınık
boş bıraktığın heryerde dağılmışım sensizliğe
acı
bir top boncuğun yere düşüp dağılması gibi
yayılır saçlarıma

bu not sana:

gelecek misin korkularınla?

atar damarlarındaki kaygı
yüreğini hırpalamasın diye
sana
bana gelmeme şansını tanıyabilirim
elimin altında
yaz mevsimi bakışlarınla karışık utancın
ayva tüylerini okşarken dudaklarım
ben hep sendeyim çünkü

sendeyim
yarım yamalak
tamamlanamamış
sadece seni sevmeye meraklı
en son sözcüğü sana söylemeye hevesli
ama nasılsa bir sana yasak
menzilsiz yollar gibi bir yalnızlık
öperken alnını doğanın
doğamsın sen
kuş sürülerinin zamana umarsızlığı gibi