günlerdir bir hastane odasındaydı
gözleri pencerede,
yavaş, yavaş aydınlandı gökyüzü
sabahın ilk ışıklarını değdi yüzüne.
gerileri gitti bir an,
ölümle yaşam arasında geçirdiği,
o ipincecik çizgiye...
' artık uyutun '
diyen Dr ' un sesiyle bir anda yok olmuştu her şey,
saatler sonra uyandı, çığlığa dönüşen acılarla,
gözlerinden yaşlar akıyor, ağlıyordu,
bakındı etrafına,
sevenlerinin gözlerinde titreşiyordu endişe...
zorlu geçen saatler, günler, geceler,
başucunda O' na sevgiyle bakan,
anne gibi dokunan hemşire...
geçmiş yaşanıp bitmişti,
geleceği ise kocaman bir bilinmez,
sessizce söz verdi kendine,
hiç bir şeyi ertelemeyecekti yaşamında,
ve
sadece an / ı yaşayacaktı, bundan böyle...
14.02.2009 kızıl toprak
Nursen AteşKayıt Tarihi : 14.2.2009 16:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ZOR GÜNLERİMDE YANIMDA OLAN, YELEFONLA ARAYAN TÜM DOSTLARIMA GÖNÜL DOLUSU TEŞEKKÜRLERİMLE....
Sevgiyle ve sağlıkla yaşayasın Nursen hanım.
En kalbi selamlarımla.
Kutluyorum çalışmanızı ...
TÜM YORUMLAR (4)