kendimi güçlü sanırdım hep.
hayat köreltemez diye düşünürdüm,
ne olursa olsun,
içimdeki yaşama sevincini....
ağlamanın ardından,
gülmenin geleceğini,
en büyük fırtınalardan sonra,
çıkacak olan güneşi,
yıldızların,
kapkara gökyüzünü aydınlatacağını bilirdim zamanı gelince...
ve,
inanırdım içimdeki çocuğun,
hiç ölmeyeceğine....
uzun zamandır,
bulutların ardına saklandı güneş,
yıldızlarsa kayboldu adeta,
dört bir taraftan esiyor sert rüzgarlar,
savruluyorum...
hiç dinmiyor gözyaşlarım,
gülmeyi özledim.
içimdeki çocuksa,
şaşkın,
korkuyor,
gidip geliyor,
ölümle,
kalım arasında...
kızıltoprak 03.03.2007
Nursen AteşKayıt Tarihi : 3.3.2007 15:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
inanırdım içimdeki çocuğun,
hiç ölmeyeceğine
ve o çocuk ölmemiş işte
onun yüreğiyle yazıyorsunuz
enfes
o çocuk yaşıyor / yaşasın
huzurlu yıllar dilerim
saygılarımla
Ahmet Ayaz
sevgiler..
kutlarım.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (5)