Ölüme Tebessüm Şiiri - Sami Çiftçi

Ölümün kıyısında sandalına binip giden biri gibiydi,
Sevdasına tutulduğu yaşamın ona veda ediyor olması…
Dolaşırken sokağında anılarının
Daha sonra hiçbir anısının olmayacağını bilmek, boğazını düğümlüyordu
Gözünün ışığına vurulduğu bir gece deminde
Ağaçların dalına konan bir serçe gibi tedirgin ve ürkek
Bir cumartesi günü çıkılan yolculuk olsun isterdi
Yalnız başına, başını alıp gitmeyi, başına gelecekleri düşünmeden
Ölümün misafiri olmaktı aslında onun istediği
Aşkın yüreğine yol olduğu bir demde,
Geriye bıraktıklarının izdüşümünü mezarına çiçek olarak getirilmesini isterdi
Ölümün kıyısında sevda sandalına binip giden bir adam
Yaşayamadıklarına mı yoksa yaşayamayacaklarına mı üzülsün
Ömrünün gecen bunca zamanında tanımadıklarına mı?
Yoksa onu tanıdıktan sonra onu yaşayamayacak olmasına mı?
Gözünün yaşı akıyor, farkında olmadan kendisine ağlıyor
Ve bir gün bir kitap yazmak istiyordu içinde yaşamın olduğu
Ölümün sadece bir tebessüm olarak anılarda kaldığı…
05.11.2012