Ölüme Sarılış Şiiri - Hüseyin Erdinc

Güz vaktidir
Şimdi ürkek
Bilmem bize ne gerek
Örselendi yürek
Parça parça savruluyor
Gövdesinden yapraklar
Savruk kıvrımlar
Serilmiş sere serpe
Bir ezgidir çağlar
Nakaratında ağıtlar
Ev ev yangınlar
Tutuşur feryat figan
Hazan bağları
Yeşilden mora
Güz vakti
Doğum gibidir
İsimsiz , kimliksiz gidişler
Konur kapı önüne
Ayaklarının tabanında ezilmiş pabuçlar
Bu defa ertelenmemiş
Ölümdür koynunda sarılışlar