Ölüme Ramak Kala Şiiri - Zafer Özkay

Hâlâ gözlerimde, hâlâ hislerimdesin,
Sen hâlâ yüreğimin derinliklerindesin,
Ne unutabildim ne geçmişi silebildim,
Gözlerimden kan yağıyor kan.

Sensiz olamam, yaşayamam,
Ben sensiz nefes alamam,
Uyuyamam, doyamam,
Sendin benim ekmeğim suyum.

Ben gökyüzüne bakarım, deniz bana bakar,
İçerim kan ağlar, bulutlar, martılar ağlar,
Bedenimde kopuyor fırtınalar, beynimde sonsuz boşluklar,
Ölüm ben geliyorum al beni kollarına.

Ölüme ramak kala tuttu hayat kollarımdan,
Bırak beni kollarımdan, anlamı yok yaşamanın,
Ömrüm hep sevmekle geçti, biri beni bir kez sevmedi,
Kimi sevsem dostuz, arkadaşız dedi, bana hiç gönül vermedi.

Ölüme ramak kala yeniden dönüyorum hayata,
Ölmek yok savaş var, inadına aşkı aramak var,
Sen olsan da olmasan da, yüreğim ve umudum var,
Kader ne yaparsa yapsın artık akmayacak,
Yüreğimde kan, gözümde yaşlar…

29 Ağustos 2011