Ölüme Ramak Kala Şiiri - Umut Deniz 2

Tam on bir yerinden bıçaklandı ölüm
Tam şuracıkta
Şimdi bir adam geçer şu kaldırımdan
Hayretler içerisinde şaşkın
Bir ölüm görür bir kere daha ölür
Çünkü böyle olur
İnsan her ölmede bir daha ölür
Ölüme ramak kala dualar edilir herkesin yüzüne gülünür
Suyuna gidilir

Ay ışığını çeker üstümüzden
Doğmamak üzere küsmüştür topluma
Kimisinin yüzüne güneş parıldar tüm karizmasıyla
Kimisine şeker üleşmek düşer

Şimdi ses susar şimdi kan pıhtılaşır damarımda
Bir çiçek daha açmaktadır Kuğulu park semalarında
Ve ben oturmaktayımdır sırtım dayalı bir bankta
Bilirler beni bulvardan geçen insanlar
Tanımasalarda bilirler yüzümün hüznünden

Kuşlar ağlar
Kışlar şarkı söyler dağlara
Aklıma yaşamak gelir
Aklıma düş gelir
Kurmak gelir
Yuvadır hayaldir kitaplıktır

Son çare olalım birbirimize
Öyle ki budur kurtuluşumuz
Bulutların üstünden bırakıverseler gözyaşımı
Yağmur diye yağar insan ürküten türden
Yüzüne yüzüne vurur o su damlası
Çarpıtır acı hücrelerini

Sanma ki emeklemek çocukkendir sadece
Hayat ister ki hep sona doğru emekle
Büyük çaba ve emekle
Ömür geçmiyor ölüm var demekle

Eski bir radyom kaldı başımın ucunda
Birde eksik bir şiir kalemin ucunda
En ince notadan bir ses yankılanıyor beynimin içinde
Yaşayanlar diyor yaşayanlar bir gün ölür elbette
Verem ediyor ah bi bilsen şu iki yakamın kavuşmamazlığı
Sekerek gidiyor ayaklarım hayata
Şimdi patika bir yolda bir ömüre yürümek vardı
Aydın denizlerin ardına
Yeşilden daha yeşil otlar görmek vardı
Ama hep vuslata hasret hep hasrete tutsak Kılımı bile kıpırdatmıyor pespayelik
Yenik düşüyor hüznüm isyanıma
Sonra sonra diyorum bakarız çaresine
Önce bi sessizlik istiyorum dupduru bir sessizlik
Kafamı dinlemek iyi gelecektir yalanı varya hani
Ona inanmak istiyorum şuan körü körüne

Herşeyin farkındayım yaşımın orta deminde
Ondan şiir yazıyorum ondan kalem elimde
Ekliyorum kelamımı Sabahattin Ali'den ve Nazım'dan
Bir küfür dolaştı ki sorma düşmüyor ağzımdan

Rüya görürüm öğrenirim ki gerçeklik oymuş asıl
Aynada suretim eski
duvarda resmim tarihten kalma
Boncuk boncuk dağıtıyorum gözyaşımı defterime
Her sayfasına ilmek işliyor her sayfasında aman dilemek