Ölüme Ne Gerek? Şiiri - Harun Tokucu

Yavaş yavaş eriyor ömür çaresizdir bitecek
Ne gönülden nede gençlikten bilinmeyecek
Yaşam beni gün gün kemiriyor kemirecek
Şaraba ne gerek gözyaşlarım bana yetiyor.

Yıkım için gün sayılıyor yıllar akıp giden rüyada
Doğum günleri bir tesellidir ecel celladı başuçta
Evvel çileli yaralı kanadı kırıkkuş gibi hep yasta
Depreme ne gerek yüreğimin sarsıntısı bana yetiyor

Ne vefadan nede yardan hayır görmedim anavatandan
Çalıştım didindim kurtulamadım aç gözlü canavarlardan
Bedelini iki kez ödedim yıpranmış beden sancılarından
Düşmana ne gerek dostlarım bana heryerde yetiyor.

Başım duman duman karabulut içinde derdim dağlar
Halime bilmem kimler yanar bu halimle beni ağırlar
gün geçtikce yaralarım çoğalıyor rahat koymaz ağrılar
Ölüme ne gerek canımın acısı bana her an yetiyor