* Ölüme Meydan ** Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Ne olacak zaman geçmişse;
Ağaran saçlar yarı düşmüşse;
Tanrı'nın günü bu bedenimi
Buruştursun zaman, ne olacak!

Gençliği yaşadık iyi kötü,
Yoklukta gördük varlıkta;
Çok şükür bütün uzuvlar sağlam
Yürüyoruz, ayakta..

İhtiyarlık yaklaşmışsa, gelsin
Korkmuyorum gelecek günden!
Aynalar her gün bağırıyor zaten:
'Kırardı saçlar buruştu çehren! '
Öleceğim bir gün madem
Ölüme meydan okuyorum ölüme;
Allah hayırlısından versin..

Ne alacağım var insanlardan
Ne de şöhrete borcum;
Sadece, zengin bir vatan düşlerim
Anadolu gençleri içinde, memnun
Okusunlar, çalışsınlar özgürce
Borçları olmasın hiçbir yaban ülkeye
Mamur etsinler memleketimizi, alabildiğine
Dürüst adamlar yetişsin ülkemizde
Budur Tanrı'dan dileğim ölmeden önce..

Ölüme meydan okuyorum ölüme!
Allah vermesin zeval devlete;
Emekliyim emekli
Devletim koyuyor üç- beş kuruş cebime
Fazla bir ihtirasım yok, kendi kendime..

Ecel vız gelir bana, bu alemde
Üzülecekmişim neye?
Boş ver diyorum boş ver,
Kuruntuya, üzüntüye.
Doğru dürüst yaşa;
İyi adamdı, desinler sadece
sev insanları gönlünce.
Paylaş ekmeğini yoksullarla
Nasıl olsa ölüm var sonunda..

Dökülüyormuş saçlarım;
Dökülsün!
Bükülüyormuş belim;
Bükülsün!
Kırışıyormuş tenim;
Kırışsın!
Vız gelir bana, vız!
Anlat ayna;
Sade gülüyorum, şaşıyorum
Geçen zamana...

12 Aralık 2008
Noter n. 3616