Ölüme meydan okuyan ördek Şiiri - Akın Akça

Haksızlığa karşı büyük meydan okuyuş, suda görünüyor kıpırtısız ilerleyiş, dingin, vakur

-

Ördewk
vırak vırak! …

Ordevr, ordovr,
Ordövr tabağı, orduevi meze tabağı …
hors d'oeuvre …
Şarapta ördek yahnisi
Çizgi roman Fransız yahnisi
Kurtuluş A.B.D. günlerinde Çelik Bilek,
İngiliz sömürge istasyonlarında, sofrada

Asmalı, asmak yasaksa ömür boyuna çevirmeli.
Nişancı parmakları kesmek yerine
İran’da ekmek çalan zavallı çocuğu;
Kafasını tam ezerek
Nevrinden vurmalı, beyninden;
O fakiri değil, diğer büyük adamı.
Ömür boyu hapsetmeli,
Asmamalı.
Çünkü ekmek çalmak,
Hiçbir şeydir –
Hele ki bir çocuk için,
Cezası paraya bile çevrilmeyebilir.
Ama bir canlıya kıymak,
Tanrım bu nasıl iştir! !

Ah, kim bu hale getirdi,
Boynundan vurmuşlar seni …
Suda gidiyor, su cam-sakini …

Ufacık kıpırtılar var,
Karaburun denizi gibi.
Karaburun denizi gibi
De ama ve bemberrak

Ördek,
Kim vurdu seni,
Hangi akıllı insan vurdu seni,
Varla yok arası.

Hiçbir şey yok onda,
Kötü bir şeyler bile
tasarlayamamıştır küçücük beyninde

O katil adamı görür gibiyim,
Hızlı hızlı konuşkan
Ve hazır kendisini savunmaya,
Savunurken kahkahalar atmaya
Ve ölse bile
İçinden çevresini suçlayarak
Güle oynaya.

Bunaklığın ileri ucu bu olsa gerek.
Bir erbunaktan daha bunak.
Kim kıyabildi sana cici ördek?
Söyle bakayım,
Ben de ona kıyayım.
Çok kötü bir şey bu,
Kendini savunamayan bir şeye
Ok atmak, boynunda.
Ok yüzüyor onunla,
O yüzerken Roma’da Tiber nehrinde
ile ok boynunda.
Hala ölmemiş,
Yazık ölememiş,
Kimbilir ne acı içinde,
Hangi barbar yaptı bunu.
Yazık, ölememiş,
Kendi için ölememiş;
Hoş, ölse kim fark ederdi; dönüp bakamamış.

Yetkililer, kıt açıklamış,
Az konuşup öz konuşmuş (!)
Fazla ayrıntıya girmeden
Ekonomik darboğazdaki çiftçilere
Bazı salakça öngörülerde bulunup
Onların yüreklerine su serpmiş.
Cinayet ortaklığı gibi bir şey bu olmalı!
Yaltaklanmak gibi bir şeyler olmalı bu.
Nerde hayvan hakları savunucuları:
Savunacak bir durum yok
Bile, bu barbarlığın görüntüsünde.
Neyi savunacaklar tabi ki …
Kendilerini mi, şu zavallı ördeği mi?
:İnsan olmaktan utanıyor suçsuz insan;
Katiller ise tınmıyor bile,
Hepsini birbirine katıp ateşe versen.
Kuş gribi demiş kör cahil yetkililer;
Basın-yayın’ın kös tarafı olmalı onlar,
Çiftçilere yeterli güvence vermişler,
Yüreklere su serpmişler;
Olansa ‘olanca inci gözlü’
Kara ördeğe oldu,
Böyle sakin gidiyor kıpırtısız su içinde;
Can havli yok, sanki kanıksamış;
Ama aklı da yok ki,
Acısı ise çok:
Hissediyor;
Hissetmese, ancak ‘böyle hissetmese’;
Güldürebilirdi..
çevrede yürüyen bazı muz kemir(genler) enler(ini) {i}…
ya da çevrede araba süren bazı fıstık atıl(anları) an’ları ……
Onlar kafeste de olsa
Kim açıklayabilir böyle barbar yaklaşımları?
Michelangelo, pabucum papa’ya kafa tutarken;
“Paspal gözüken ‘pabucu yarım’ım” akıllıca’ davranmıştı.
Ondan başka o dönemler, kimsenin
O kiliseyi yüceltemeyeceğinin
Elbet farkındaydı –
Pabucum kim ise, onun çağdaşı bir ressam olarak …
Fakat bundan olmadı yine
De sözünü sakınmaması.
İçinde vardı
Ki o da
Kuş gribinden korkan
Bu İtalyanlar gibiydi.
O bir italyandı
Ama kalkıp da
Bunun için
Bir ördeği boynundan vurmadı.
Sanat yaptı o bunun yerine –
papa’ya karşı
ve hatta o ölünce resimlerini
parçalayan insan leşlerine karşı! ...
- Ve böyle devam ettikçe,
“Ne” ya da “kim” olduğunun
Bilincine daha çok vardı.
Çünkü bir bayrağı bayrak edendir,
Doğru tavırlarıyla tek tük bireylerin.
Doğru davrandıkça artar
Bu tek tük, çıkar feraha -bir koca tek.
Ki bayraktaki eyaletlerin sayısıyla
böyle çoğalır da değerleri
yaşatılmaya çalışılanın …

Cici ördek, kim vurdu seni?
İlerliyor suda, nasılsa mecal buluyor;
Su cam gibi,
Hiç de çırpınmıyor,
belli oluyor.

*
Öyle vakur bir pozdaki,
Kesin eminsin artık,
Bir ok daha yese, belki cansız yığılacak
Ama canlı kalsa,
Ne kadar ok yese hep de aynı duruşu sergileyecek.

Bazen, aklı olsa o ördek,
bir ördek –o- vurabilir mi diye düşünür insan.
Ama insan-düşünceler,
katil bir oka yön verebilir
mi -ki insan-eller’in onu katilleştirdiği
- ihsan?

Küçücük bir haber,
Yer kaplayabiliyor heyhat en büyümüş bir gazetede! !
Ama bak ördekçik,
Onları bile utandırdım,
Seni göndere çektim.

Kıvanç duy geçen yaşamından,
Kimse bilemeyecek bunun,
artısından eksisinden.

Uygarlığın yersiz ancak zamanı doğru belirlenmiş kefareti
bu bir bedel, ki ödemek istemiyorlar aslında bu orucu;
Yine de düzeltecek olan kendisini,
Zoraki ve illa zoraki …..
Suçluluk baskısı buna yeterli bir celal.

Affet sen onları,
Ördeklik sende kalsın, cici ördek.

İnsanlık, bizde ….. (!
İnsanlık bari bizde kalsın …
İnsanlık kalsın kendini bilenlerde!

Ölmüş de,
boynunda bir okla süzülüyor öyle,
ördek
işte …

sadece bir ördek
derler ya …

(demiş miyim yaa..
aa (!))

sessiz kabullenişteki
mezarını kimse bulamayacak.

-
26 ekim ’05 tarihli Milliyet haberi.
Gazete başlığını aynen başlığa aldım
Ördeğe saygı için.