Ölüme direnmek! Şiiri - Hikmet Feridun D ...

Dostum,
Hiç düşündünmü ölümü?
Muhakkak düşünmüşsündür.
Ama;
öleceğine hiç inanmamışsındır.

Ya nasıl doğduğuna
oda düşüncen dışında olmuştu.

Bir başlangıç olmuştu,
yaşamın güzelliğini tadanlar
veya
tattığını sananlar
Partiler düzenlemişlerdı her yıl,
bu başlangiç için.

Doğan için sevinenlere,
doğanlar;
acı duyacaklardı,
sonradan,
onlarin sevinçlerine karşılık.

His etmek mutlu eder bazan insanı,
bilmem nedendir?
belki o gizemliliği kesfetmek
belkide Sonsuzluğa geri dönmek.

Bazanda dayanılmaz bir acı;
bir korku,
karanlıklarda kaybolmak.
Derin bir sızı
Güneşi görememek,
aydan,
dünyamıza yansıyan ısınları
okşayamamak.

Yinede sanıyorum;
SONSUZLUĞA,
derin bir istek olmalı.

Ama,
bir seyler yapmak gerekir;
Acı duyacakları,
yaptıklarınla,
bıraktıgın eserlerinle,
hic olmazsa,
mutlu etmelisin;
hiç düşündünmu dostum?

Düşündün mü?
Düşündün mü?
Toprağa düşeceğin anı:
uğruna herseyi göze aldıgın,
ve yinede
azizliğine uğradiğin
can denen varlığın,
sonsuzluğa,
hızla sürüklüyor seni
ve
düştüğü yerde
hızla kaybolacak,
hissiz ve duygusuz.

O,
paha biçilmez etlerin;
kemiklerinden döküldüğünü,
ve hızla kaybolduğunu,
veya
hiçe saydığın küçük yaratıklar tarafından yutulduğunu
ve kemiklerinin kıssa sürede kaybolduğunu,
yaşarken his ettin mi?

Bir Ses olarak kalacaksin;
yaptıkların yok olana dek.
Düşün,
düşün,
düşün,
dostum......?

20.07.1987
Wermelskirchen,
Almanya