Ölümdür ölüm Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ÖLÜMDÜR ÖLÜM

Hani nerde kaldı dünyaya hükmeden sözlerin,
Bellidir bu dünyaya diyettir degerin,
Sende görmezsen can ile ödenir fiyat ederin,
Ne yapsan boş bu işin sonu ölümdür ölüm.

Garibim kıymet dostuna dost eyle,
Anlaşılmaz fikirli,düşünmez fakiri öyle,
Tepeden bakmazsan eger,fakir mezarı neyle,
Ne yapsan boş bu işin sonu ölümdür ölüm.

Dört bir yanımızda var gani endişe,
Hayatta ne zevk kaldı, ne de neşe,
Düşman yapar olduk,kardeşi kardeşe,
Gün güne kötü bu işin sonu ölümdür ölüm.

Moda oldu kötü yerleşim düzeni,
Düşman bilir olduk köyde tahıl üreteni,
El üstünde tutuyoruz çalışmadan tüketeni,
Acı acı dövünerek bu işin sonu ölümdür ölüm.

Huy edindik ona buna el açmayı,
Kendimizi bıraktık,alıştık başkasına hükmetmeyi,
Herkes giderken aya,bizde cehalet foya,
Ne olursa olsun,bu işin sonu ölümdür ölüm.

Dünyayı sana verseler ne yazar,
En sonunda ancak olabilecek boyunca mezar,
Arkana bir bakki övünelecek varmıki zerre kadar,
En sonunda bu işin sonu ölümdür ölüm.

Dostca gelene,aslan gibi kükrüyoruz,
Hayalperestce dostluklara pirim veriyoruz,
Fakir neye uzatsa elini,hemen belini büküyoruz,
Yapmayalım böyle bu işin sonu ölümdür ölüm.

O kadar kalpsiz olma,kimseyi darda koyma,
El sözüne uyupta eski günlere dönme,
Umutsuzlanıp hayalini yıkma,bir defa gelir kısmet ayagıma,
O na göre işte; bu işin sonu ölümdür ölüm.

İnsanlar eşittir her zaman her yerde,
Bir dogdugu,birde öldüğü şerde,
Zengin,fakir,güzel ve çirkin inince ince perde,
İşte o zaman bu işin sonu ölümdür ölüm.

Her el attıgım ayrılık ve zulüm olsa,
Dünya vasıfsız keşmekeşlikler dolsa,
Aç yatan,bal yiyenin yanında kıvrılsa,
Herkesedir bu bu işin sonu ölümdür ölüm.

Zehir etme var olan ekmegini aşını,
Suçsuzca duvardan duvara vursan dertli başını,
Ne güzellik nede çirkinlik bırakmasada peşini,
İllaki bu işin sonu ölümdür ölüm.

Bazısı bulunmaz hayvan kürkünden giyer mantoyu,
Kimi çöpten giyer toplama yırtık paltoyu,
Fakir egilir zengin önünde güler it soyu,
Ne yapsan kefendir bu işin sonu ölümdür ölüm.

Anlatamam fakirin zor halini,
Garip fakirim çoktan bükmüş belini,
Hangi mutluluga uzatsa o elini,
Mutluluk yerine dert onun için hayat ölümdür ölüm,

Çok görürler garibe derma çatma tek odayı,
Ne bulduysa kafidir,takip etmez modayı,
Feryat bilmezler sabır eylerler azıcık şerefiyeyi,
Boş ver dünyayı bu işin sonu ölümdür ölüm,

Bütün dünyayı mutluluk çiçeklerle donatsak,
Kollarımızı açıp dünyaya,çiçek bukleleri ile yönetsek,
Her anımıza bir mutluluk,şaheseri bahşetsek,
Yine bu işin sonu ölümdür ölüm.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR