Ölümden Sonra Şiiri - Özer Baba

Kapandı gözlerim, dünya sessiz,
Son nefesim düştü toprağa izsiz.
Ardımda ağıtlar, sessiz bir matem,
Bir adım daha attım bilinmez âleme.

Bir boşluk sardı beni, ağır ve derin,
Göğün rengi solmuş, toprak ise serin.
Ne bir ses var, ne bir nefes,
Ölüm, sadece bir hatıra, tükenmiş heves.

Görürüm uzaktan beni taşıyanları,
Eller titrer, dualar mırıldanır dudakları.
Bir zamanlar hayat dolu olan bu beden,
Şimdi soğuk, şimdi hareketsiz ve sessiz bir neden.

Toprağın kokusu doldu ciğerlerime,
Sanki yaşamı geri çağırırdı derinlere.
Ama yol tek yönlü, dönüş yok artık,
Sessizlik, karanlık ve bir umutla karışık.

Ruhum dolaşır göklerde şimdi,
Bir huzur mu, yoksa bir keder mi indi?
Cevapsız sorular yoldaş bana,
Her adımda ağırlaşır dünya.

Zaman kırıldı burada, akmaz artık,
Ne gece var ne de gündüz bir ışık.
Karanlık bir dost, sessizlik bir türkü,
Ölümden sonra kalır sadece hüznün yükü.

Yalnızlık, en eski dostum şimdi,
Hiçliğin içinde yankılanır geçmişin izi.
Hayat bir yalan, ölüm bir gerçek,
Ve bu gerçekle yüzleşmek, insanın en büyük emek.

Ardımda kalanlara bir söz, bir dua,
Sevginiz taşısın beni sonsuzluğa.
Bir damla gözyaşıyla hatırlayın Özer Baba'yı,
Ama unutmayın, herkesin yolu bu sonsuz akıntı.