Ölümden Korkuyorum Şiiri - Teoman Özgün

Artık yapamıyorum can dostum,
O güzel insanların o güzel atlara binip,
Başı dik,mağrur ölümün gözüne bakarak,
Meydan okurcasına gidemiyorum,
Ben ölümden korkuyorum!
Karım,babam,annem,çocuklarım,
Abim,ablalarım,doğacak günler,geceler,
Sevdiğim yemekler sevmediğim de,
Hepsi ölüyor sanki ömrüme bıçak değercesine,
Birazdan götürecekler ve her şey bitecek,
Güneşin doğuşunu bir daha göremeyeceğim,
Küskün bir baba bıraktım arkamda,
Annem desen ne var ne yoktu zaten,
Kadınımın boynu bükük,
Çocuklarım da öksüz kalacak.
Hep yarım, herkes yarım!
Daha tatmadığım lezzetler vardı,
Dinlemediğim türküler,şarkılar,
Görmediğim yerler,tanışmadığım dostlar,
Ben daha hiç denize girmedim,
Hiç uçağa da binmedim,
Balık bile tutmadım,
Nasıl böyle eksik yaşadım..