I
Başlatılınca;
güne dününden daha yalnız,
kıskanır siyahı boş beyaz kare,
arar durur her harfte çare
bitmesin diye
herkeste merak olgusu...
II
Kurulunca;
dilden dile hain bir pusu,
çekilir dehlizine ışık
kapanır basiret
kavuşamadan
kurur bin düşün okyanusu...
III
Bulunmayınca
ruhuna eş
söner sayısız güneş;
doğar isyanlardan bir karadelik
kaplar evreni
dinmez bir hiçlik duygusu...
IV
Bozulunca;
verilmiş yeminler nedensiz,
akar için için eski volkan;
özünde kalmamacasına
bir dirhem kan!
yaşanır son kez sel coşkusu! ...
VI
yitirilince
erkenden gençlik dokusu;
hükmedemez bedene su,
mit kalır Ambrosia* ve Hebe*
Gılgamış ve Enkidu.
duyuluncaya dek İsrafil’in borusu...
* Ambrosia: Yunan mitolojisinde baldan dokuz kat daha tatlı olan ve ölümsüzleştiren yiyecek.
*Hebe: Yunan mitolojisinde gençlik tanrıçası. Zeus ile Hera’nın kızıdır.
25.03.2006
Aydın ÇevikKayıt Tarihi : 1.4.2006 11:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)