Ölüm yok demiştin Şiiri - Sefa Çelik

ÖLÜM YOK DEMİŞTİN

Özlemiyorum seni eskisi kadar biliyor musun
Gelecekte ki zamanlar kavramını çoktan yitirmiş.
Geçmişin bataklığın da kalan ünsüz bir şair,bir kuş gibi çırpınıyor durmadan
Anlıyor musun
Sen ki bir çağlayandın içimde
Sularını taşlara çarpa çarpa akıp giden
Şimdi karanlık bir oda da ellerim seni yazıyor durmadan mutsuz şiirler de

Güneşi yüreğime batırmışım
Dibi yok gecenin
Sonu yok seni sevmelerin
Özlemenin sonu yok
Mevsim kışa dönmüş ve gün karanlık
Buz tutmuş yüreğimden akan sen
Buz tutmuş yalnızlığım
Ve yaklaştıkça ölüm
Artık özlemiyorum seni eskisi kadar
Bak burası işte
Burası koca bir yalan
Içimde ki sen'in gerçekliği kadar...

Oysa ölüm yok demiştin sevdiğim
Acı çekmek özlemek
Sonra kavuşmak ansızın
Derinliğinde bir gecenin
Ve savaşmak anlamsızca
Sevişmek hatta
kavga etmek
Çekip gitmek
Binlerce kez yokluğuna kahretmek
Herşey var demiştin bu imkansız ve sonu olmayan dertler yumağın da
Azraile meydan okurcasına
ölüm yok, ölüm olmayacak demiştin
Gerçekleşmeyecek herhangi bir sonun bizi öldüreceğini bildiğin hal de
Bu zehir zemberek yarım kalan hikâye de

Kurulmuş tuzaklar birbiri ardına
Nereye dokunsam biraz sen
Nereye gitsem karşımda sana benzeyenler
pazarların en kuytu tezgahlarında dolaşıyorum
Kafamda milyon kere yine sen
Yorgun bir akşam pazarlığındayım
Bir şarkı çalıyor kırmızı kamelya saksılarının ardında açık kalmış bir pencereden
"Dönülmez akşamın ufkundayım"
Ben sensizken öyle mahzun
Ve öyle dardayım, dardayım, dardayım

Herşeyden uzak
gözlerinden ve yurdumdan firardayım
Üstelik parasız ve sigortasız
yokluğunun yasını tutarken bir de kalbimden hastayım

Bir nakliye bulsam da taşınsam diyorum bu karanlıktan
Bir mavi yolculuğa çıksam
Uzak denizlerin derinliği mi olur
Yoksa bir gökdelenin çatı katı mı
Yada yüksek dozda bir ilaç mı çıkarır beni bu yolculuğa karar veremedim
Seçenekler arasında raylara uzanmak da var bir treni beklemek,seni bekler gibi

Yine de bütün yollarım sana çıkıyor
Boşuna uğraşma bedduaların ancak boynumda ki hamaile çarpıyor
Ve bu şiiri en güzel ismail okuyor
Neden se burda dursun istedim
Neyse
Konuyu fazlaca dağıtmadan bitirelim değiştirmeyelim
Sonra olaysız dağılalım sabaha karşı
Celalettin abi işlem yapmak zorunda kalmasın
Yeteri kadar dağıtmamışız gibi
Bu illegal isyan en azından devletin kayıtlarında olmasın.

Sana gelen bütün yollar da
pusuya yatmış o eşsiz hatıralar
Ve göğsümde açtığın kan kesiği yaralar
beni yeniden yaralar
Sana yalan söylemek istiyorum bu aralar
Gerçeklere inanmadın nasıl olsa
Oysa ben gercektim sana dair
Sayfa sayfa yalanlar söylemeden önce
Sen ilhak ettiğin gönül mülkümü terketmeden
Ardında yalanlar talanlar yangınlar ve beddualar bırakmadan önce
Sen benden çekip gitmeden önce
Ben sana henüz ölmeden önce
Oysa ölüm yok demiştin
Üzgünüm galiba ben sana öldüm kendimce...