Ölüm Yaklasinca Şiiri - Ebru Ünver

Gecenin Karanligi ve yanlizligi korkusuzca bir koykuyu getirir bana
Bu koku ölüm kokusudur icime cekerim korkusuzca
Ölüm yakindir bana ne yapsam faydasiz artik
Fakirim, yaoksunum, yoksulum mutluluga
Zenginligim hayallerimdi, caldirdim, kaptirdim hayallerimi alcaklara
Caldirdiklarimin pesinden kosarken kayboldum, perisanim simdi
sözler bitti, gözyasi kaldi hayallerimden geriye
Bogulmus ruhumu kimse kurtaramaz, söyle niye?
Ölüme gidiyorum ne olur gitme deme
Artik gitmeliyim, belki bosluga, belki karanliga
hayallerimde kalan mutluluga elveda
Sana elveda, bana elveda, acilara elveda, hayallere elveda
beni ne olursun unutma!
Belki bir kos olur pencerene konarim
Belki bir cicek olur ellerine kalirim
acilardan kurtaramadigim ruhum gidiyor uzaklara
Bedenim ise karatopraga
Soncigliklarim, son cagrim hayata
Belkide bu son yazdigim siir bu dünyada
siirlere elveda, sarkilara elveda
Yaklasti ruhun bedenden kopmasi
Kopan bir film gibi yasama elveda
aglayan gözlerle gidiyorum
O yasli gözleri hic unutma
Elveda...