Ölüm var Ölüm Ey Nefsim!
Ölüm var ölüm ey zaimli fazla havalanma havanı alır Azrail.
Afiyet ile her gün yediğin ile yetinmedin bir gün zehir olur bal.
Ölüm var ölüm,yaş yetmişi aştı,hala gençim diye süsleniyorsun
Başı boş değilsin Kiraman Katipleri tarafından kamera ile izleniyorsun
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta