Ölüm Tüneli Şiiri - Gülcan Güven

Sesi soluğu çıkmaz yer altının,
Aydınlığı yalnızca ufka bir fener.
Hiç değeri kalmamış insan canının,
Çıt yok,ses etmiyor hiçbir nefer!

Çocuk sesi yok burda ölüm çığlığı kadar,
Yüreklerde ölümün hafif ıslanmışlığı.
Biliyorum,biliyorum buraya uğramaz bahar,
Bu işte ekmek parasının cana susamışlığı!

Söylesene madenci! Nasıl bir şey gömülmek,
Toprak altında nefes almak,inatlaşırcasına?
Bu sıradan bir ölüm değil,bu yaşarken ölmek,
Şehadetle yükselmek Hakk'ın şehit tahtına!

Cümle azada tek ses,yalvarış dua dua,
İnletir asmanı ahrazın gönül nidası.
Nasıl bir iş bu Ya Rabb? Yüzler çalar ehvaya,
El yahut yüz değil ki, apaçık kader karası!

Çok zaman geçmedi,çok can aldı bu maden,
Can pazarıydı her yer,bu nasıl bir facia?
Yas sardı ülkemin dört yanını birden
İnsan kaç kez atıldı ölümün kucağına?

Bu olsa gerek ekmeği çıkarmak taştan,
Ne işe veriliyor ne de ferde ehemmiyet.
Yazdan ne görmüş ki,ne umsun kara kıştan?
Devamı gelecektir şayet değişmezse zihniyet!