Ölüm Tiryakileri Şiiri - Bayram Gökmen

Çek dostum çek, son bir kez daha.
Belki sende hasretsin bu aha.
Ben de ağyarım bu melun dumana.
Çek dostum çek, duman duman erisin.
Bu pislik, alev alev yanıp dirilsin.
Ey dost, yak kibritin, çak çakmağın.
Oda yanıp küller gibi savrulsun.
Sakın yenik düşmeyesin bu dumana,
Duman duman eriyen seni eritmeye!
Endamlı cesedi bir dumana çürütmeye!
Yaktığın kibritleri boşuna mı sandın?
Yanan bu alev, ölüm suyunu ısıtmaya!
Ey dost ne bu hıçkırık bu öksürük niye?
Duman duman erittiğin sigara;
Duman duman seni mi eritti?
Kibrit çöplerin odun,
Kül tavlan, kazanın mı?
Bu nurlu sima neden sarardı soldu?
Dudakların alkanlı iken bir gül gibi,
Benzin bu mor rengi nerden buldu.
Bir dürdanesi dişlerine
Sarı takı altın mı oldu oğul.