Ölüm Sonrası Şiiri - Volkan Artar

Zemheriye dönecek, ömrün nev-baharı,
Geriye ne kalacak peki gençlikten?
Belki hafıza dehlizlerinde,
Birkaç anı kırıntısı…
Ruhun morarmış buruşmuş giysisi,
Misal olacak elbet kuru toprağa,
Ve mecazlaşacak bu muhteşem uyumla.
Biriken yaşlar artacak ve gözler nemli,
Vicdan yazacak iddianameyi,
Başlatacak o büyük mahkemeyi.
Yetiş yetiş ey değer yargıları,
Kazanılan büyük itibarlar,
Yatlar, katlar…
Ey yetiştirdiğim evlatlar.
Böyle mi olacak büyük son?
-----
Çare yoktur; ölüm fermanına ve
Dünyayı geride bırakmaya.
Küçük bir an bile olsa,
Pişmanlık olacak büyük! insana,
İbretlik muhteşem oyun.
Sorgucular soracak acımasızca,
Başlatacak büyük mahkemeyi.
Yetiş yetiş ey değer yargıları,
Kazanılan büyük itibarlar,
Yatlar, katlar…
Ey yetiştirdiğim evlatlar.
Böyle mi olacak büyük son?
-----
Ve o an geldi çaldı kapımı.
Uyandırdı dünya sarhoşluğundan.
Deprem oluyor her yanımda,
Yoksa öldüm mü? Hiç sanmıyorum.
Yıkıyorlar bedenimi, şaka mı bu?
Birileri sırtlıyor götürüyorlar,
Niye ki bu telaş? Niye kıpırdayamıyorum?
Mezarlıkta göründü uyanmak istiyorum.
Ama bitmeyen rüya gibi…
Sevdiklerim toprak atma telaşında,
Okuyan hocalar var duyamıyorum.
Ağlayanlar var saflarda,
Ben ölmedim diye bağırıyorum,
Ama duyuramıyorum.
Sarmaşık gibi karanlıklar sarıyor ruhumu,
Işığı kaybediyorum.
Bedenime yaklaşan gölgeler var,
Boğuluyorum yaklaşan dehşetleriyle.
Anlamıyorum bir garip hâl bu,
Ruhumdan sesler geliyor giden ayakların ardında,
İşte ölümmüş bu.
Başlayacak o büyük mahkeme,
Yetiş yetiş ey değer yargıları,
Kazanılan büyük itibarlar,
Yatlar, katlar…
Ey yetiştirdiğim evlatlar.
Böyle mi olacaktı büyük son?
----
Vicdan içre sorgularım başladı,
Aklım ihanet etti tüm doğru cevaplara,
Yöneteni ben değilmişim gibi.
Korkulu ahvalim başladı,
Dönmüş oldum bir hayalden,
Şuuruma yansıdı tüm dünya karşılıkları.
Tükenmeyen zamanım başladı,
Onca yaşıma rağmen,
Saniye gibiymiş dünya yaşamı.
Gördüm artık büyük mahkemeyi,
Nerede kaldı değer yargıları?
İtibarda fayda etmedi,
Meğer yükmüş yatı, katı.
Evlat da aldanmaymış,
Hakikat asıl büyük “son”daymış.