Yaşamaya dair cümleler kursam, önce seninle başlarım
Kendimi en çok hissettiğim an, en çok sana yakındım
Ki sen birkaç hafta öncesinde ne kadar uzaktın
Uzaklığın, eski bir deniz kentinin kumsala vuran dalgasıymış meğer
Belki bundan bilinçdışımın tuzağına gönüllü düşmüşüm
Hiç düşünülmemiş bir izi sürmek gibi kendimi kapında bulmuşum
Tam da bundan;
Şaşkın ve meraklı halimin peşi sıra sana çıkan yollara gülümsüyorum
Aşkta yarın var mıydı sevgili
Vaatsiz, yarınsız, plansız bir yerdeyim şimdi
Haklıydın, her seçim bir vazgeçişti
Ondan belki kalışım, seni de kalbimin içine alışım
Seçimimi senden yana yapışım tesadüf değildi sevgili
Kendime yerleşik ve dünyanın merkezindeyim şimdi
Aşka gülümsemem belki de bana çıkan yolu senin seçmendi
Hayat sonra yaşamın kıyısından aldı bizi, ölümün kıyısına bıraktı
Yıkılan evlerin enkazında düşlerimiz kaldı
Boğazımda düğüm, akamayan gözyaşım, zihnimde anlamsız sorular
Acıya bulaşan yerlerimizle yeniden nasıl başlanırdı
Ölüm sevginin ortağı mıydı sevgili
Gecenin görkeminde, hissettiklerimin içindeyim şimdi
Mutlaka birleşecek ellerimiz umutla
Yeniden doğacak güneş, hep yazacak kalemim aşkla
Yaşam ve ölüm arzusu hep yan yana duracak sevgili
Tam da bundan;
Seni anlatmak için şimdilik eksik kelimelerim
Belki sadece bir an, belki ömre bedel olan, kim bilir
Belki de en güzel şiirleri adına eşitlerim
20.Şubat.2023
Kayıt Tarihi : 20.2.2023 12:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!