Ölüm Seni Sevsem mi? Şiiri - Mehmet Şahan

Her duydukça adını geldim kendime,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?
Derman aradıkça güldüm kendime,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?

Önce bilemedim kafamı yordum,
Aklıma geldikçe herkese sordum.
Çaresiz kalınca kıvranıp durdum,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?

Dediler verdiğin alır mutlaka,
Herkesin başına gelir mutlaka,
Gün gelir her doğan ölür mutlaka,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?

Tanıyorum artık mihmansın bana,
Emanet gözüyle baktırdın cana,
İbret olmak imiş derdin insana,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?

Gelip de göçmekmiş dünyanın halı,
Hanların, sarayın olsa da yalı,
Dünyada kalırmış insanın malı,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?

Unutmayın dostlar ölüm var ölüm!
Sevgini gönülden arıtma gülüm…
Sevgiden başkası insana zulüm,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?

Şahan der ki bu can kimin Allah’ım,
Şüphesiz inandım yemin Allah’ım,
On sekiz bin âlem senin Allah’ım,
Ölüm seni sevsem mi, sevmesem mi?