Gece en koyu tonuna ulaştı...
Ölüme en kardeş olduğu anlarıydı, uykuların...
Bütün ruhlar yükselebildiği kadar yükselmişti,
Kristal pamukların bağrından göğe...
Nefes alıp vemelerimize bir tutam mutluluk, azıcık heyecan...
Güzel bir hatıra için girdiğimiz kapı...
Az ötesindeymiş meğer mahkum edildigimiz;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta