Ölüm Piliçten Ucuza!!! Şiiri - Dem Neva

Gece en koyu tonuna ulaştı...
Ölüme en kardeş olduğu anlarıydı, uykuların...
Bütün ruhlar yükselebildiği kadar yükselmişti,
Kristal pamukların bağrından göğe...
Nefes alıp vemelerimize bir tutam mutluluk, azıcık heyecan...
Güzel bir hatıra için girdiğimiz kapı...
Az ötesindeymiş meğer mahkum edildigimiz;
Kıvılcımdan pırıltılar saçmaya başlayan kader...
Büyüdükçe büyüyen kordan kırbaçlar,
Alaz alaz vurmuş bütün kapılara...
Öylesine göğe salınmış ki ruhlarımız dönememişiz...
Hiç duymamışız çatırtılarını...
Parlayan eceli görmemiş hiç gözlerimiz,
Genzimiz bile yanmadan, yanmış meğer bedenlerimiz...
Ruhu bedene mıhlanıp bakabilen göz, közü görünce;
Pencere önlerinde son imdatlık cana kadar çırpınmışız...
Bütün odalar çıkmaz sokak!
Çaresizlik sırtımızı sıvazlayan kordan bir el!
Etrafımız buz kesmiş nafile,
Çığlık çığlığa yanmışız, uçurumun kartalkayasında!
Ölümlerden ölüm seçtirmişler yine,
Sana...
Bana...
Gencecik delikanlılara...
Körpecik kızlara...
Yorgun gemiler gibi olduğu yere demir atmış yaşlılara...
Karne hediyesini korlar almış çocuklara...
Ağzı süt kokan kuzulara...
Pencereden çarşaf çarşaf düğümlere tutunan,
Ve boşluğa kendini bırakan insanlara...

Gecenin zifiri,
Sonsuz karanlığı doldurdu koynumuza...
Ağlaşan sevdiklerimizin gözleri bizi arıyor...
Bir piliç tırının dorsesinde istiflenmişiz,
Dorsenin üzerindeki reklam resimleri haykırıyor;
Ölüm piliçten ucuza!!!
Yanık kokusu gerçekliğimizi alıyor, sızlıyor burnumuzun direği..
Vicdanına "kar sapanı" öğretmiş birileri,
Felaketin parkurundan kaya kaya gelip geçiyor...
Sayımızı okuyan yetkililer yine parmakla birbini gösteriyor...
Bayraklar yarıya, 76 can berzahına çekildi...
Hepsi sessizce hesap gününü bekliyor!!!