Ölüm neredeydi?
O mu?
Bizi arıyordu...
Biz mi? onu...
Belli değil idi...
Can neredeydi?
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bazen insan ölümü arar, bazen de ölüm insanı aramadan bulur!Zira, Ölüm fermanını elinde taşıyan azrail(as) adresleri çok iyi bilmektedir.Aramasına gerek yoktur. Eliyle koymuş gibi bulur.
Can hep cananını arar durur da, onu yanlış mekanlarda yanlış kılıklarda arayıp hataya düşer. Bu hatalarının neticesinde asıl cananı bulamadan kısa ömrü heder olur gider!
Canın cananı; Mevlasıdır ve tüm canan sanılanların en alasıdır! Onu bulan saadet-i ebediyeyi ve sonsuzluk denen şeyi bulurken, onun dışındakileri canan yerine koyanlar, başlarına ebedi belayı bulur.
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta