Ölüm meleği Şiiri - Ramazan Çiçekli

Sevgin dündü diyemem ki,
her tuşa vuruşta kalbimi vurdu.
Ölüm meleğin kim deseler,
gizleyemem ki,
Gecenin karanlığı,şafağın
aydınlığı duydu.
Tuşlardan düşen şiir değil ki,
Meleğim sevgi sözcükleri,
gecenin sessizliğinde
hoşgörüne sığındı.
Bu dün nasıldı bilmem ki,
Bu gün böyle,belki de dün
bu gün gibiydi.
Ölüm tek başına yaşanır,
hayat asla,
Gel artık ölüm meleğim,
azrailim ol.

24.11.11./Bursa