Ölüm Makinaları Şiiri - Özlem Saba

kapılarımı hep açık bırakıyorum peşimden gelesiniz diye.
kiminiz kibirden yerinizde sayıyorsunuz,
kiminiz korkularınızdan…

kiminiz cahilliğinizden,
kiminiz bilgisizliğinizden…

hele birde onlar var ya onlar,
yemeden bıkmayan,
külçe gibi vücutlarını yerinden oynatamayan,
dokunduğu her şeyi yok eden,
aydınlığa açılan kapıların önünde barikat kurmuş,
hiç bir kapıdan içeri sığamayan,
ölüm makinaları.

onlar var ya onlar,
kendilerini hala insan sanıyorlar ,
''hayvanlardan da aşağılıklar'' onlar.
okudum, ‘kitaplarında’ yazıyor.