Sararıp, soluyordu sevdiklerimiz,
Kafamda hep aynı, hep aynı sorular
Çiçekler, meyveler ve de yapraklar,
Dallarında neden öylece kalmıyorlar?
Yumuşacık, pamuktan tenlerimize,
Rüzgar değdiği için sertleşmiş olmalılar
Geçen mevsimlere kimler ömür demişse,
İnsanlar her yaşta farklı düşünüyorlar
Oysa kulağa ne kadar hoş geliyordu,
Annelerin uyusun da büyüsün ninnileri,
Hiç büyümek istemeyenlerle dolmuş,
Yaşlanan Dünya, yaşayanlarda ölüm korkuları.
Kayıt Tarihi : 20.11.2015 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!