Ölüm Konuşmaları Şiiri - Önder Karadeniz

I.

Lütfen daha fazla kendimde duramıyordum
Bütün gece o sesinizdeki şeye uyanmaktan
İçinden ölmüş bir çocuğa (Nolur gidelim seninle)
Burada kalmaktan korkuyordum.
- Asla dediğim için -
Mutlaka
korkuyordum.

II.

Bunu böyle düşün eğer son kez dokunuyorsan yaşama.

Buradaysan..
Az önce sana bahsettiğim korkudan geliyorum.

Gidiyorsan..
Nereye gittiğimin farkındasındır.

Eğer son kez dokunuyorsan bana...

III.

Şimdilerde biraz yok sana aşk diyordum.
Bir ölümün devamı oluyorken bakışların..
Yaşamak?
- Bunun için utanıyordum. -
İçime dokunan bu acı için de olsa. Yaşamak..
Ne vardı?

Bu yalana inanmak istemiyordun.

IV.

O zaman esmer bir çocuk söylemişti:
Sınıfı geçtim. Okulda kaldım. Korkuyorum.
Hayatı sarışın bir kadın güzelliğinde..

İşte size getirdiğim bu ölümsüz acıyı da
O''nu öldüren kadından öğrendim.
(Adını bilmek istemiyorum)

- O gitti, yalan söyleme, affetmeyeceğim.
Bunun için kimse bizi affetmeyecek -

V.

Nolur
biraz avucuna al.
Su gibi tut bizi...

Burada ölmek istemiyorum.