Ölüm madem ölmüyor, kapanmıyor mezarlar,
Sormak lazım ecele, ne istiyor bizlerden?
Her gün milyon kişinin, kabir’ini kazarlar
Var ziyade arzusu, demek biz ve sizlerden!
Ölüm yokluk değildir, bir yeniden doğuştur!
Tüm doğumlar bir nevi benzemez mi o mevte?
Kabir gelen yolcuya, en şefkatli aguştur,
Cennetlerden bir bahçe, diyor resul o semte!
Rahmet olur eceli, şu dünyadan bıkana,
Olmuş ise çekilmez, hayat şayet hastaya!
Sanılmasın bir mahvtır, mevtler arzdan çıkana,
Gitmek için cennete, verir canı postaya!
Tohumların ölümü, hayat olur nebata,
Çürümeden kabuklar, filiz çıkmaz zahir’e!
Ağaç olmak uğruna, mecbur habbe sebata,
Sebat yoksa yok meyve, hâsıl olmaz zahire!
Ecel ile geçer ins, arzdan baki âleme,
Burak olup mümine, alıp hakka uçurur!
Son verilir o dostla, binler acı, eleme,
Hak dostunu o yolla, sonsuzluğa geçirir
O yalnızca dinsize ve fasığ’a azaptır,
Densiz, müşrik ve kâfir, asla sevmez ölümü!
Mevlasıyla küslerin, hak ettiği gadaptır,
Rabbi değil kendidir, nefse eden zulüm’ü!
Cihat ŞAHİN
18.08.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 18.8.2009 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!