Ölüm Karanlığı Şiiri - Seyrani Göl

Ölüm…
Beni bekleyen soğuk bir sessizlik,
dudaklarımda kurumuş sözler,
gözlerimde biriken anlamsızlık.

Hiçbir ışık yok,
sadece kara bir boşluk,
içimi kemiren bitmeyen bir karanlık.

Yaşamın yalanıyla sarılıyorum,
her nefeste biraz daha tükeniyorum,
ve biliyorum,
sonun başlangıcı çoktan geldi bile.

Ne umut kalıyor,
ne direnç…
Sadece derin bir uçurum,
ve aşağıya çekilen bir beden.

Ölüm,
gözlerimi kapatmamı bekliyor,
bensizliğin soğuk kucağında,
sessizce,
bitmeyen bir karanlıkta.

Konuşamam artık,
çığlık atamam,
çünkü sesim bile eridi,
gitti…

Ve ben,
bu soğuk boşlukta,
yavaşça kayboluyorum,
unutulmaya mahkûm,
varlığımın küllerinde.
S.GÖL