Ölüm Kapındı. Şiiri - Vahdet Dunca

Ölüm kapındı.
Soğuk kararımdı benim,
Üşürdüm.
Üşütürdün beni her ayazında Eskişehir’in
ve düşürürdün anılarımı yollarında.
Düşünürdüm çoğu zaman
Çaresi bilinmez yolculukların sabahında.
Benimle, seninle adam olurdu bu şehir.
Dolmazdı.
Kapalıydı…

Karaydı/karanlıktı çoğu zaman.
Her daimin hizasında
Yol bulurdu kendine yeniden
Ve düşler,
Çokluğun tadına varamazdı hiçbir zaman.
Çokluğunu ve düşlerindeki kırıklığı özledim ben.
Kucak kucak yalnızlığı,
Kimsesiz kalabalığı hissettirirdi.
İçinde başka diyarların hasretiyle,
Kokusunda başka insanların
Dostluğuyla yaşadım hep.
Ölüm kararınd.,
Soğuk kapımdı benim,
Üşürdüm…

Pürsiyâh.