Ölüm ırmağı Şiiri - Duru Korhangil

Öyle dalmışım ki hayata
yine bir kış ayı gelmiş ve ben farkedememişim.
bedenim soğuğu hissediyor ama
ruhum hala ağustos akşamlarında
unutamadım işte
kokusu uçar diye koparmadığım çiçekler var
düşlerimde sessizce dolaşan
penceremde dans eden bülbülüm
ve sessizliğim
ama minnet dolu bir ömürden ne çıkar'ki
olsa olsa çıkmaz sokaklara müvazi giderim
vuslat imkansız biliyorum